De eerste weken: de slaapuitdaging!

De eerste weken

Tijdens je zwangerschap heeft je kind altijd in een donkere omgeving gezeten, met gedempte geluiden om zich heen, jouw hartslag en ademhaling die altijd hoorbaar waren, terwijl het dobberde in het vruchtwater. Het sliep meestal wanneer jij actief was en bewoog; nu wiegde het namelijk heen en weer in het warme vruchtwater. En als jij uitrustte, dan liet je kleine man of meid eens van zich horen met trappelende armpjes en beentjes.

Eenmaal geboren is de overgang naar een bedje erg groot. Denk eens aan de verschillen; het warme vruchtwater is weg, je ligt plat op je rug in bed, je hoort je moeders ademhaling en hartslag niet en je wordt in slaap gewiegd totdát je slaapt (en schrikt bij het minste of geringste weer wakker, stilliggend in je bed).

Na de eerste twee weken waarbij de slaap een kind gewoonweg overvalt, begint een kind energie te hebben om de behoefte van je nabijheid kenbaar te maken. Het is ook heel normaal dat veel kleintjes in het begin enkel bij hun vader of moeder op de borst in slaap vallen. Hier vinden ze weer die vertrouwde tonen, lichaamsgeur en hartslag terug en dit voelt zo veilig dat ze nu kunnen toegeven aan de slaap.

Om ook te leren wennen aan het bedje is het belangrijk om je aanwezigheid om te vormen naar een variant waarbij je bij je kindje bent als het in slaap valt, een hand op de buik legt of gewoonweg naast de co-sleeper ligt in je eigen bed. Om de geborgenheid van de baarmoeder na te bootsen kan je een kindje inbakeren (tenzij het op een leeftijd is dat het rolt).

Persisteert het moeilijke slapen?

Soms is er meer aan de hand dan puur de gewenning van buik naar bed.

Voelt een kind zich oncomfortabel, onveilig of is het prikkelgevoelig in een prikkelrijke omgeving, dan kan het slapen een echte uitdaging worden.

Oncomfortabel zijn kan voortkomen uit fysieke klachten, zoals reflux, krampjes, vastzittende boertjes of een blokkade.

Onveilig voelen kan wanneer een kind erg gestrest en gespannen is. Niet omdat het in een onveilige omgeving is, maar omdat het nog niet volledig ontwikkelde stresssysteem aangesprongen is.  

-       Wanneer de overgang van buik naar buitenwereld een grote omslag is en er zoveel nieuwe prikkels te verwerken zijn. Sommige kinderen raken hierbij volledig overprikkeld en zij kunnen zichzelf zo jong nog niet kalmeren.

-       Een stressvolle bevalling. Denk aan vroeggeboortes, geboortes waarbij kinderen vast hebben gezeten en de harttonen dipten of er hard aan ze getrokken moest worden om geboren te worden.

-       Missen van de binding in de eerste periode. Sommige ouders kunnen wegens medische complicaties (bloedverlies, benodigde operaties) niet bij hun kind zijn. Sommige kinderen kunnen in de eerste weken wegens medische complicaties niet enkel bij hun ouders zijn (vroeggeboorte, couveuse, opname ivm ziekte of operaties). Hoe lief de omgeving ook is, uiteindelijk heeft ieder kindje rust, een vast gezicht en een hoop knuffels nodig om het knuffelhormoon (oxytocine) te laten pieken. Dit hormoon zorgt voor het gevoel van verbinding en veiligheid en kalmeert het kind.

Wat doet osteopathie

Osteopathie kan middels het lichamelijk onderzoek vast stellen of een kindje erg gespannen is en of deze oorzaak mechanisch (blokkade), metabool (krampjes, reflux), of vanuit actief stresssysteem komt. Middels adviezen en ontspanningstechnieken helpt het je kindje naar de ontspanning te komen, zodat het lichaam deze staat van zijn weer herkent en vast kan houden. In een ontspannen toestand kan het lichaam een gezond slaap-waak-ritme opbouwen, de vertering goed laten verlopen en een kind voldoende energie geven voor de dag.

Wil je meer weten over een verstoord slaappatroon?

-       Lees hier over moeite met dutjes

-       Lees hier meer over het ontstaan van slaapproblemen

-       Is jouw kindje 6 maanden of ouder en worstelen jullie nog steeds met de slaap? Het slaaptraject helpt ouders om de vicieuze cirkel te doorbreken!